زلمي خليل زاد و برگشت به سياست افغانستان
چند روز پيش روزنامه نيويارك تايمز چاپ آمريكا در يكي از شماره هاي خود مطلبي را در مورد نقش قدرتمند آقاي خليل زاد سفير پيشين آمريكا در افغانستان و نماينده خاص كاخ سفيد در اين كشور به نشر سپرد.
به اساس گزارش اين روزنامه آقاي خليل زاد ممكن است نقش قدرتمند اما غير انتخابي را در دولت افغانستان به عهده گيرد. نیویورک تایمز به نقل از مقام های ارشد آمریکایی و افغان، نوشته که آقای خلیل زاد و رئیس جمهور کرزی در این زمینه صحبتهایی داشته اند.
آقای خلیلزاد که شهروند آمریکاست قصد داشت در انتخابات ریاست جمهوری افغانستان نامزد شود، اما به عنوان نامزد ثبت نام نکرد.
روزنامه نیویورک تایمز، مقام مورد بحث را یک مدیر اجرایی توصیف کرده است. به ادعای این روزنامه یکی از مقامات ارشد دولت اوباما این پست را نوعی نخست وزیری خوانده با این تفاوت که در برابر پارلمان پاسخگو نخواهد بود.
به نوشته اين روزنامه آمریکاییها گفته اند که آقای کرزی از خلیلزاد خواسته بود که در ساختار سیاسی افغانستان دخیل باشد اما ایدهء نقش مدیر اجرایی توسط گوردون براون نخست وزیر بریتانیا مطرح شده است. آمریکاییها و بریتانیاییها اظهار نگرانی می کنند که این باور که غرب در چنین برنامه ای دست داشته باشد، می تواند بر وجهه آنها تاثیر منفی بگذارد.
نیویورک تایمز همچنین نوشته است که آقایان خلیلزاد و کرزی دو هفته پیش، زمانی که کرزی از واشنگتن دیدار کرد، در مورد این نقش، صحبت کرده بودند و به دنبال آن خلیلزاد برای ادامه گفتگو در این مورد، به کابل سفر کرد.
روزنامه نیویورک تایمز همچنین ادعا کرده که آقای کرزی در مورد ایجاد این نقش مدیریتی حتی با هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه آمریکا و ریچارد هولبروک نماینده خاص آمریکا در افغانستان و پاکستان صحبت کرده است.
زلمی خليلزاد متولد افغانستان و از قوم پشتون است وی در جوانی به عنوان دانشجو به آمريکا مهاجرت کرد و بعداً شهروند اين کشور شد. خليلزاد اولین آمريکايی افغان الاصل است که در پلههای قدرت آمريکا به قلب دستگاه حاکمه آن کشور راه يافتهاست.
از سال 1980 الی 1990 مشاور ویژه وزارت خارجه و پنتاگون در جنگ ضد شوروی سابق در افغانستان بود؛ در سالهای 1990 در دوران حکومت بیل کلنتون، خلیلزاد سندی به نام " کتاب سفید در باره افغانستان" خواستار دخالت مجدد امریکا برای تغیر وضع در افغانستان شد.
به اساس برخي نوشته ها خليل زاد طي نامه اي به بل كلنتون در سال 1998 خواهان حمله به عراق و براندازي حكومت صدام حسين شد كه در آن، سياست مداران مطرح ديگري همچون: "ولف نویز"، "دونالد رامسفلد" وزیر دفاع سابق و " ریچارد پرل " نیز امضا کردند تا اينكه سر انجام این برنامه جنگی در زمان بوش به منصه اجرا گذاشته شد.